Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to exhort

  • 1 hortor

    exhort, incite, encourage.

    Latin-English dictionary of medieval > hortor

  • 2 co-hortor

        co-hortor ātus, ārī, dep.    [com- + hortor], to animate, encourage, advise, incite, exhort, admonish: hac (eloquentiā) cohortamur: vim habere ad cohortandum: vos ad libertatem recuperandam: nostri cohortati inter se, Cs.: vos ut essetis severi: (Curionem), magno sit animo, Cs.—Of a commander, to exhort, encourage, address: cohortatus suos proelium commisit, Cs.: exercitum ad pugnam, Cs.: cohortes, ut rem ad manūs adducerent, Ta.: ne labori succumbant, Cs.

    Latin-English dictionary > co-hortor

  • 3 hortor

        hortor ātus, ārī, dep.     freq, to urge, press, incite, instigate, encourage, cheer, exhort: hortandi causā disserere, S.: hortante Vercingetorige, Cs.: milites, S.: equos, O.: alius alium hortari, S.: eundem Verbis, quae, etc., H.: ad laudem milites: paribus Messapum in proelia dictis, V.: in amicitiam iungendam, L.: de Aufidiano nomine nihil te: Libonem de conciliandā pace, Cs.: Pompeium ut fugiat: vos hortari tantum possum ut, etc.: (Nervios) ne occasionem dimittant, Cs.: alquos... ad eum diem revertantur, Cs.: sin tu (quod te iam dudum hortor) exieris: pacem amicitiamque, N.: cum legati hortarentur accipere (munera), N.: sequi, O.—Prov.: hortari currentem, to spur a willing horse.—Fig., to impel, induce, urge: dolor animi virum hortabatur: hortante libidine: (rei p. dignitas) me haec relinquere hortatur.
    * * *
    hortari, hortatus sum V DEP
    encourage; cheer; incite; urge; exhort

    Latin-English dictionary > hortor

  • 4 adloquor

    al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).
    I.
    To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:

    admones et adloqueris,

    Vulg. Sap. 12, 2:

    hominem blande adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:

    quem nemo adloqui vellet,

    Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:

    senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,

    Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:

    adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,

    Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—
    II.
    Esp.
    A.
    To address the gods in thanksgiving and prayer:

    dis gratias agere atque adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,

    patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,

    Cat. 63, 49.—
    B.
    To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:

    quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,

    Curt. 3, 10, 4:

    neque milites adlocuturo etc.,

    Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —
    C.
    In consolation, to speak to, to console, to comfort:

    adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,

    Varr. L. L. 6, 7, 66:

    adloqui in luctu,

    Sen. Troad. 619:

    adflictum adloqui caput,

    id. Oedip. 1029 P. and R.

    Lewis & Short latin dictionary > adloquor

  • 5 alloquor

    al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).
    I.
    To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:

    admones et adloqueris,

    Vulg. Sap. 12, 2:

    hominem blande adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:

    quem nemo adloqui vellet,

    Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:

    senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,

    Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:

    adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,

    Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—
    II.
    Esp.
    A.
    To address the gods in thanksgiving and prayer:

    dis gratias agere atque adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,

    patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,

    Cat. 63, 49.—
    B.
    To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:

    quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,

    Curt. 3, 10, 4:

    neque milites adlocuturo etc.,

    Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —
    C.
    In consolation, to speak to, to console, to comfort:

    adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,

    Varr. L. L. 6, 7, 66:

    adloqui in luctu,

    Sen. Troad. 619:

    adflictum adloqui caput,

    id. Oedip. 1029 P. and R.

    Lewis & Short latin dictionary > alloquor

  • 6 horto

    hortor, ātus, 1 (archaic inf. pres. hortarier, Plaut. Merc. 4, 2, 5), v. dep. [for horitor, v. horior], to urge one strongly to do a thing, to incite, instigate, encourage, cheer, exhort (freq. and class.; cf.: moneo, admoneo, suadeo).
    I.
    In gen., constr. aliquem, aliquem ad or in aliquid, ut, ne, with the simple subj., de aliqua re, aliquid, with the inf. or absol.
    (α).
    With acc. pers.:

    coquos,

    Plaut. Merc. 4, 2, 5 sq.:

    hacc, quae supra scripta sunt, eo spectant, ut te horter et suadeam,

    Cic. Fam. 13, 4, 3: neque nos hortari neque dehortari decet Hominem peregrinum, Plaut. Poen. 3, 3, 61:

    timentem,

    Ov. M. 10, 466:

    celeres canes,

    id. H. 4, 41; cf.:

    terribiles hortatus equos,

    spurring on, id. M. 5, 421:

    vitulos,

    Verg. G. 3, 164:

    pedes,

    to drive on, Plaut. Stich. 2, 1, 7:

    senex in culina clamat: hortatur cocos: Quin agitis hodie?

    Plaut. Cas. 4, 1, 6:

    hortari coepit eundem Verbis, quae timido quoque possent addere mentem,

    Hor. Ep. 2, 2, 35.—
    (β).
    Ad or in aliquid:

    ad laudem milites,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    ad concordiam,

    Quint. 6, 1, 50:

    ad curam rei publicae,

    id. 5, 11, 24:

    ad diligentiam,

    id. 9, 4, 133:

    ad quaerendum,

    id. 5, 12, 1:

    ad reliqua fortius exsequenda,

    id. 4, 5, 23:

    paribus Messapum in proelia dictis Hortatur,

    Verg. A. 11, 521:

    in amicitiam jungendam,

    Liv. 43, 19, 14.—
    (γ).
    De aliqua re:

    iisdem de rebus etiam atque etiam hortor, quibus superioribus litteris hortatus sum,

    Cic. Fam. 4, 9, 1:

    de Aufidiano nomine nihil te hortor,

    id. ib. 16, 19:

    aliquem de concilianda pace,

    Caes. B. C. 1, 26, 3.—
    (δ).
    With ut, ne, or the simple subj.:

    Pompeium et hortari et orare... ut magnam infamiam fugiat, non desistemus,

    Cic. Fam. 1, 1, 2:

    petit atque hortatur, ut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 19 fin.:

    ipse equo circumiens unumquemque nominans appellat, hortatur, rogat, uti meminerint, etc.,

    Sall. C. 59, 5:

    magno opere te hortor, ut, etc.,

    Cic. Off. 1, 1, 3:

    ego vos hortari tantum possum, ut amicitiam omnibus rebus humanis anteponatis,

    id. Lael. 5, 17; 27, 104:

    juvenes ut illam ire viam pergant,

    Juv. 14, 121:

    te sedulo Et moneo et hortor, ne cujusquam misereat,

    Ter. Hec. 1, 1, 7; Plaut. Mil. 4, 4, 52:

    Ambiorix in Nervios pervenit hortaturque, ne sui in perpetuum liberandi occasionem dimittant,

    Caes. B. G. 5, 38, 2:

    hortatur eos, ne animo deficiant,

    id. B. C. 1, 19, 1.—With the simple subj.:

    Labienum Treboniumque hortatur... ad eam diem revertantur,

    id. B. G. 6, 33 fin.; id. B. C. 1, 21, 4:

    quid ego vos, de vestro impendatis, hortor?

    Liv. 6, 15, 10:

    hortatur et monet, imitetur vicinum suum Octavium,

    Suet. Aug. 3 fin.
    (ε).
    Aliquem aliquid or simply aliquid:

    sin tu (quod te jamdudum hortor) exieris,

    Cic. Cat. 1, 5, 12: trepidus hortabar fugam, Poët. ap. Charis. 1, 4 fin.:

    equidem pacem hortari non desino,

    Cic. Att. 7, 14 fin.; so,

    pacem amicitiamque,

    Nep. Dat. 8, 5:

    vias,

    Stat. S. 3, 5, 22:

    me miseram! cupio non persuadere quod hortor,

    Ov. H. 19, 187.—
    (ζ).
    With inf. or an object-clause (rare):

    cum legati hortarentur accipere,

    Nep. Phoc. 1, 3:

    (Daedalus) dedit oscula nato, Hortaturque sequi,

    Ov. M. 8, 215; Hor. Ep. 1, 1, 69:

    (Chariclem medicum) remanere ac recumbere hortatus est,

    Suet. Tib. 72 (cf. in the foll. b.).—
    (η).
    With supine:

    neque ego vos ultum injurias hortor,

    Sall. H. Fragm. 3, 61, 17 Dietsch.—
    (θ).
    Absol.:

    hortor, asto, admoneo,

    Plaut. Am. 3, 4, 10:

    Sigambri fuga comparata, hortantibus iis, quos, etc.,

    Caes. B. G. 4, 18 fin.:

    hortante et jubente Vercingetorige,

    id. ib. 7, 26, 1; Nep. Att. 10, 4 al.—
    b.
    Of inanim. or abstract things:

    pol benefacta tua me hortantur, tuo ut imperio paream,

    Plaut. Pers. 5, 2, 60: res, tempus, locus, simul otium hortabatur, ut, etc., Afran. ap. Non. 523, 14:

    multae res ad hoc consilium Gallos hortabantur,

    Caes. B. G. 3, 18, 6:

    secundum ea multae res eum hortabantur, quare sibi eam rem cogitandam et suscipiendam putaret,

    id. ib. 1, 33, 2.—With inf.:

    (rei publicae dignitas) me ad sese rapit, haec minora relinquere hortatur,

    Cic. Sest. 3, 7.—
    2.
    Prov.:

    hortari currentem,

    i. e. to urge one who needs no urging, Cic. Fin. 5, 2, 6; id. Att. 13, 45, 2; v. curro. —
    II.
    In partic., in milit. lang., to exhort soldiers before a battle:

    Sabinus suos hortatus cupientibus signum dat,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    pauca pro tempore milites hortatus,

    Sall. J. 49, 6:

    suos hortando ad virtutem arrigere,

    id. ib. 23, 1; Ov. A. A. 1, 207.
    a.
    Also in the act. form, horto, āre (Prisc. p. 797 P.), Enn. Ann. 554 Vahl.; perf. hortavi, Sen. Suas. 5, 8.—
    b.
    hortor, āri, in pass. signif.: ab amicis hortaretur, Varr. ap. Prisc. p. 793 P.; cf. Gell. 15, 13, 1: hoste hortato, Auct. B. Hisp. 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > horto

  • 7 hortor

    hortor, ātus, 1 (archaic inf. pres. hortarier, Plaut. Merc. 4, 2, 5), v. dep. [for horitor, v. horior], to urge one strongly to do a thing, to incite, instigate, encourage, cheer, exhort (freq. and class.; cf.: moneo, admoneo, suadeo).
    I.
    In gen., constr. aliquem, aliquem ad or in aliquid, ut, ne, with the simple subj., de aliqua re, aliquid, with the inf. or absol.
    (α).
    With acc. pers.:

    coquos,

    Plaut. Merc. 4, 2, 5 sq.:

    hacc, quae supra scripta sunt, eo spectant, ut te horter et suadeam,

    Cic. Fam. 13, 4, 3: neque nos hortari neque dehortari decet Hominem peregrinum, Plaut. Poen. 3, 3, 61:

    timentem,

    Ov. M. 10, 466:

    celeres canes,

    id. H. 4, 41; cf.:

    terribiles hortatus equos,

    spurring on, id. M. 5, 421:

    vitulos,

    Verg. G. 3, 164:

    pedes,

    to drive on, Plaut. Stich. 2, 1, 7:

    senex in culina clamat: hortatur cocos: Quin agitis hodie?

    Plaut. Cas. 4, 1, 6:

    hortari coepit eundem Verbis, quae timido quoque possent addere mentem,

    Hor. Ep. 2, 2, 35.—
    (β).
    Ad or in aliquid:

    ad laudem milites,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    ad concordiam,

    Quint. 6, 1, 50:

    ad curam rei publicae,

    id. 5, 11, 24:

    ad diligentiam,

    id. 9, 4, 133:

    ad quaerendum,

    id. 5, 12, 1:

    ad reliqua fortius exsequenda,

    id. 4, 5, 23:

    paribus Messapum in proelia dictis Hortatur,

    Verg. A. 11, 521:

    in amicitiam jungendam,

    Liv. 43, 19, 14.—
    (γ).
    De aliqua re:

    iisdem de rebus etiam atque etiam hortor, quibus superioribus litteris hortatus sum,

    Cic. Fam. 4, 9, 1:

    de Aufidiano nomine nihil te hortor,

    id. ib. 16, 19:

    aliquem de concilianda pace,

    Caes. B. C. 1, 26, 3.—
    (δ).
    With ut, ne, or the simple subj.:

    Pompeium et hortari et orare... ut magnam infamiam fugiat, non desistemus,

    Cic. Fam. 1, 1, 2:

    petit atque hortatur, ut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 19 fin.:

    ipse equo circumiens unumquemque nominans appellat, hortatur, rogat, uti meminerint, etc.,

    Sall. C. 59, 5:

    magno opere te hortor, ut, etc.,

    Cic. Off. 1, 1, 3:

    ego vos hortari tantum possum, ut amicitiam omnibus rebus humanis anteponatis,

    id. Lael. 5, 17; 27, 104:

    juvenes ut illam ire viam pergant,

    Juv. 14, 121:

    te sedulo Et moneo et hortor, ne cujusquam misereat,

    Ter. Hec. 1, 1, 7; Plaut. Mil. 4, 4, 52:

    Ambiorix in Nervios pervenit hortaturque, ne sui in perpetuum liberandi occasionem dimittant,

    Caes. B. G. 5, 38, 2:

    hortatur eos, ne animo deficiant,

    id. B. C. 1, 19, 1.—With the simple subj.:

    Labienum Treboniumque hortatur... ad eam diem revertantur,

    id. B. G. 6, 33 fin.; id. B. C. 1, 21, 4:

    quid ego vos, de vestro impendatis, hortor?

    Liv. 6, 15, 10:

    hortatur et monet, imitetur vicinum suum Octavium,

    Suet. Aug. 3 fin.
    (ε).
    Aliquem aliquid or simply aliquid:

    sin tu (quod te jamdudum hortor) exieris,

    Cic. Cat. 1, 5, 12: trepidus hortabar fugam, Poët. ap. Charis. 1, 4 fin.:

    equidem pacem hortari non desino,

    Cic. Att. 7, 14 fin.; so,

    pacem amicitiamque,

    Nep. Dat. 8, 5:

    vias,

    Stat. S. 3, 5, 22:

    me miseram! cupio non persuadere quod hortor,

    Ov. H. 19, 187.—
    (ζ).
    With inf. or an object-clause (rare):

    cum legati hortarentur accipere,

    Nep. Phoc. 1, 3:

    (Daedalus) dedit oscula nato, Hortaturque sequi,

    Ov. M. 8, 215; Hor. Ep. 1, 1, 69:

    (Chariclem medicum) remanere ac recumbere hortatus est,

    Suet. Tib. 72 (cf. in the foll. b.).—
    (η).
    With supine:

    neque ego vos ultum injurias hortor,

    Sall. H. Fragm. 3, 61, 17 Dietsch.—
    (θ).
    Absol.:

    hortor, asto, admoneo,

    Plaut. Am. 3, 4, 10:

    Sigambri fuga comparata, hortantibus iis, quos, etc.,

    Caes. B. G. 4, 18 fin.:

    hortante et jubente Vercingetorige,

    id. ib. 7, 26, 1; Nep. Att. 10, 4 al.—
    b.
    Of inanim. or abstract things:

    pol benefacta tua me hortantur, tuo ut imperio paream,

    Plaut. Pers. 5, 2, 60: res, tempus, locus, simul otium hortabatur, ut, etc., Afran. ap. Non. 523, 14:

    multae res ad hoc consilium Gallos hortabantur,

    Caes. B. G. 3, 18, 6:

    secundum ea multae res eum hortabantur, quare sibi eam rem cogitandam et suscipiendam putaret,

    id. ib. 1, 33, 2.—With inf.:

    (rei publicae dignitas) me ad sese rapit, haec minora relinquere hortatur,

    Cic. Sest. 3, 7.—
    2.
    Prov.:

    hortari currentem,

    i. e. to urge one who needs no urging, Cic. Fin. 5, 2, 6; id. Att. 13, 45, 2; v. curro. —
    II.
    In partic., in milit. lang., to exhort soldiers before a battle:

    Sabinus suos hortatus cupientibus signum dat,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    pauca pro tempore milites hortatus,

    Sall. J. 49, 6:

    suos hortando ad virtutem arrigere,

    id. ib. 23, 1; Ov. A. A. 1, 207.
    a.
    Also in the act. form, horto, āre (Prisc. p. 797 P.), Enn. Ann. 554 Vahl.; perf. hortavi, Sen. Suas. 5, 8.—
    b.
    hortor, āri, in pass. signif.: ab amicis hortaretur, Varr. ap. Prisc. p. 793 P.; cf. Gell. 15, 13, 1: hoste hortato, Auct. B. Hisp. 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > hortor

  • 8 ad-hortor

        ad-hortor ātus, ārī,    to encourage, exhort, stimulate, rouse, urge: milites: me ad Rabirium defendendum: Boios de re frumentariā, Cs.: adulescentes, ut turbulenti velint esse: adhortor, properent, T.: in bellum, Ta.

    Latin-English dictionary > ad-hortor

  • 9 ad-loquor (all-)

        ad-loquor (all-) cūtus, ī, dep.,    to speak to, address, salute, greet: hominem, T.: hunc claviger adloquitur, O.: patriam maestā voce, Ct.—Esp., to exhort, rouse: milites, L.

    Latin-English dictionary > ad-loquor (all-)

  • 10 ex-hortor

        ex-hortor ātus, ārī, dep.,    to exhort, encourage: civīs in hostem, O.: sese in arma, V.: Maternum, ut converteret, etc., Ta.

    Latin-English dictionary > ex-hortor

  • 11 ob-iūrgō

        ob-iūrgō āvī, ātus, āre,    to chide, scold, blame, rebuke, reprove: ad obiurgandum causa, T.: Caelium: me de Pompei familiaritate, moderately: cum obiurgarer, quod nimio gaudio paene desiperem.—To urge, adjure, exhort earnestly: (epistulā) me, ut firmior sim.

    Latin-English dictionary > ob-iūrgō

  • 12 sollicitō (sōli-)

        sollicitō (sōli-) āvī, ātus, āre    [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move, shake: tellurem, i. e. to plough, V.: remis freta, V.: stamina docto Pollice, strikes the strings, O.: Maenalias feras, hunt, O.: mala copia Aegrum sollicitat stomachum, distresses, H.: manes, disturb (of Boreas), O.—Fig., to disturb, disquiet, worry, trouble, harass: ne se sollicitare velis, O.: rebellando nos, L.: quietae civitatis statum, L.: ea cura quietos (deos) Sollicitat, V.: Parce, precor, manes sollicitare meos, O.— To fill with apprehension, make anxious, make uneasy, disturb, distress: Ego id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? T.: multa sunt quae me sollicitant anguntque: ne cuius metu sollicitaret animos sociorum, L.: Desiderantem, quod satis est, neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc., H.: de posteris nostris sollicitor: Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, etc., in fear, lest, etc., T.: me illa cura sollicitat, quod, etc.— To grieve, afflict, make wretched, distress: Quor meam senectutem huius sollicito amentiā? make my old age miserable, T.: nihil me magis sollicitabat quam non me ridere tecum.— To stir, rouse, excite, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move: Unicus est de quo sollicitamur honor, O.: Cupidinem Lentum sollicitas, H.: Cum rapiant mala fata bonos... Sollicitor nullos esse putare deos, O.: maritum precibus, ne, etc., O.—Esp., to incite, urge to evil, inveigle, seduce, stimulate, instigate, provoke, tempt, abet: rursus agrarios: quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat, Cs.: ingentibus ipsam Sollicitare datis, O.: Sollicitati dulcedine agrariae legis animi, L.: ad sollicitandas civitates, to incite to revolt, Cs.: servitia urbana, S.: omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere, L.: qui Persas sollicitarent mittuntur, Cu.: hos (Hilotas) spe libertatis, N.: nuptae sollicitare fidem, to attempt, O.: in servis ad hospitem necandum sollicitandis: se sollicitatum esse ut regnare vellet: legati tumultūs Gallici excitandi causā a P. Lentulo sollicitati.

    Latin-English dictionary > sollicitō (sōli-)

  • 13 suādeō

        suādeō sī, sus, ēre    [SVAD-], to advise, recommend, exhort, urge, persuade: non iubeo, sed suadeo: recte, T.: ita faciam, ut suades: an C. Trebonio persuasi? cui ne suadere quidem ausus essem: coepi suadere pacem: digito silentia, O.: Quid mi suades? H.: vide ne facinus facias, cum mori suadeas: Iuturnam succurrere fratri, V.: sibi, nihil esse in vitā expetendum, etc., to be persuaded: suadebit tibi, ut hinc discedas: me, ut sibi essem legatus: se suadere, Pharnabazo id negoti daret, N.—Of things, to urge, induce, impel: leo per ovilia turbans, Suadet enim fames, V.: me pietas matris potius commodum suadet sequi, T.: tibi saepes somnum suadebit inire susurro, V.—Of proposed enactments, to recommend, advocate, promote, support: legem Voconiam magnā voce: suadendi dissuadendi legem potestas, L.
    * * *
    suadere, suasi, suasus V
    urge, recommend; suggest; induce; propose, persuade, advise

    Latin-English dictionary > suādeō

  • 14 vocō

        vocō āvī, ātus, āre    [VOC-], to call, summon, invoke, call together, convoke: (patrem) blandā voce: hominum multitudinem ex omni provinciā vocat, Cs.: classico ad concilium milites ad tribunos, L.: patribus vocatis, V.: Fertur haec moriens pueris dixisse vocatis, H.: ut in senatum vocarentur qui, etc., L.: in contionem vocari placuit, L.— Poet.: Tum cornix plenā pluviam vocat voce, i. e. announces, V.: pugnas, i. e. declare war, V.— To call upon, invoke, appeal to: Voce vocans Hecaten, invoking, V.: ventis vocatis, V.: Auxilio deos, V.: vos (deos) in verba, as witnesses, O.: Quem vocet divōm populus, H.: votis imbrem, call down, V.: (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus, H.—In legal proceedings, to cite, summon: in ius: vocatus Ariston purgare sese, L.—As a guest, to bid, invite, ask: alqm ad cenam, T.: ad prandium volgo: Spatium Vocandi dabitur, i. e. for sending invitations, T.—To call, invite, exhort, summon, urge, stimulate: me ad vitam: quam in spem me.—To challenge, defy: centuriones hostīs, si introire vellent, vocare coeperunt, Cs.: cum hinc Aetoli vocarent ad bellum, L.: cantu vocat in certamina divos, V.—To call by name, name, denominate, designate, entitle: urbem Romam, Enn. ap. C.: regem illum unum: ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus, L.: me miserum vocares, H.: patrioquo vocat de nomine mensem, names after, O.: se Quirinum vocari: Sive tu Lucina probas vocari, H.—To call, bring, draw, put, set, place: apud milites me in invidiam: in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt, succeeded to a share: me ad Democritum vocas, refer: eam (causam) in iudicium, bring to trial: quae fecisti, in iudicium voco, I call to account: sub iudicium singula verba, O.: si ad calculos eum res p. vocet, L.: Italiam ad exitium vocas, i.e. threaten with ruin.—Of things, to invite, call, summon, incite, arouse: lenis crepitans vocat Auster in altum, V.: Quāque vocant fluctūs, O.: Carthaginiensīs fessos nox ad quietem vocabat, L.: ipso anni tempore ad gerendum bellum vocari, Cs.
    * * *
    vocare, vocavi, vocatus V
    call, summon; name; call upon

    Latin-English dictionary > vocō

  • 15 adhortor

    adhortari, adhortatus sum V DEP
    encourage, urge on; rally; exhort

    Latin-English dictionary > adhortor

  • 16 cohorto

    cohortare, cohortavi, cohortatus V TRANS
    encourage, exhort

    Latin-English dictionary > cohorto

  • 17 cohortor

    cohortari, cohortatus sum V DEP
    encourage, cheer up; exhort, rouse, incite; admonish

    Latin-English dictionary > cohortor

  • 18 emoneo

    emonere, emonui, emonitus V TRANS
    exhort; admonish earnestly; warn (Ecc)

    Latin-English dictionary > emoneo

  • 19 exhortor

    exhortari, exhortatus sum V DEP
    exhort, encourage, incite

    Latin-English dictionary > exhortor

  • 20 cohortor

    to encourage, incite, exhort.

    Latin-English dictionary of medieval > cohortor

См. также в других словарях:

  • Exhort — Ex*hort , v. t. [imp. & p. p. {Exhorted}; p. pr. & vb. n. {Exhorting}.] [L. exhortari; ex out + hortari to incite, encourage; cf. F. exhorter. See {Hortative}.] To incite by words or advice; to animate or urge by arguments, as to a good deed or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Exhort — Ex*hort , v. i. To deliver exhortation; to use words or arguments to incite to good deeds. [1913 Webster] With many other words did he testify and exhort. Acts ii. 40. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • exhort — c.1400, from O.Fr. exhorer (13c.) and directly from L. exhortari to exhort, encourage, stimulate (see EXHORTATION (Cf. exhortation)). Related: Exhorted; exhorting …   Etymology dictionary

  • exhort — [eg zôrt′, igzôrt′] vt., vi. [ME exhorten < L exhortari, to exhort < ex , out + hortari, to urge: see HORTATORY] to urge earnestly by advice, warning, etc. (to do what is proper or required); admonish strongly SYN. URGE …   English World dictionary

  • Exhort — Ex*hort , n. Exhortation. [Obs.] Pope. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • exhort — I verb adhortari, adjure, admonish, advise, advocate, animate, arouse, beg, beseech, caution, charge, coax, command, counsel, encourage, enjoin, entreat, goad, impel, implore, importune, incite, induce, influence, inspire, inspirit, instigate,… …   Law dictionary

  • exhort against — index dissuade, expostulate, protest Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • exhort to take heed — index caution Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • exhort — *urge, egg, goad, spur, prod, prick, sic Analogous words: plead, appeal (see under PRAYER): entreat, implore, beseech (see BEG): stimulate, excite, *provoke: advise, counsel (see under ADVICE n) …   New Dictionary of Synonyms

  • exhort — [v] urge, warn admonish, advise, beseech, bid, call upon, caution, counsel, egg on*, encourage, enjoin, entreat, goad, incite, insist, persuade, plead, preach, press, pressure, prick, prod, prompt, propel, spur, stimulate; concepts 75,78 …   New thesaurus

  • exhort — ► VERB ▪ strongly encourage or urge (someone) to do something. DERIVATIVES exhortation noun. ORIGIN Latin exhortari, from hortari encourage …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»